Slotfeest Bowlingclub seizoen 2007/2008

De eerste dag

Op 30 mei 2008 was het dan zover, het slotfeest van seizoen 2007/2008. En het was niet zo maar een slotfeest, nee het was het slotfeest wat plaats vond in het jaar dat onze club 30 jaar bestaat! Reden voor een feestje dus. En daarom vond het feest deze keer niet op 1 dag plaats, maar gingen we een heel weekend met de leden weg.

Het vertrek was, zo goed als traditioneel, vanaf CCA Noord. Maar wat verbaasde denk ik bijna iedereen…….Bert van Houten was op tijd. De meest notoire laatkomer van de club, als het om slotfeesten gaat, was dit jaar op tijd. Zelf had ik me eerlijk gezegd ingesteld op minstens een kwartier vertraging om mee te beginnen…. maar we vertrokken op schema vanuit Amstelveen.

Maar er was helaas niet alleen maar vrolijkheid. De grootste vriendin van de club, Nel Mekkes kon wegens omstandigheden niet mee. En ze is toch echt heel erg gemist.

Eenmalig onderweg zat de sfeer er direct in. Zakken snoep gingen van voor naar achter, van links naar rechts….en voor dat we het wisten (nou ja, ik zat in de organisatie dus ik wist wat er aan zat te komen) was het al weer tijd voor de eerste stop. In een pittoreske dorpje stopten we bij een groot pannenkoekenhuis om koffie met gebak te krijgen.

Na deze tussenstop vervolgden we onze weg naar de eerste “echte” bestemming, namelijk Leuven. Leuven is een echte studentenstad en dat merk je als je op straat bent. Overal jongeren en ook winkels en eettentjes die op jongeren gericht zijn……en niet te vergeten lekkere Belgische wafels!!!

’s Middags kregen we een heel erg leuke rondwandeling met gids door deze studentenstad. Lopen lopen en nog eens lopen, maar wat een leuke stad. Onderdeel van de rondwandeling was ook een rondleiding door het oude stadhuis. Een prachtig gebouw van zowel binnen als buiten. En natuurlijk kon onze oud-voorzitter het niet laten om de groep toe te spreken.

Het deel dat ik persoonlijk toch het leukste vond was de begijnwijk. Het zal vast anders hebben gegeten maar die naam heb ik er zelf aan gegeven. Qua stijl huizen deed het me namelijk denken aan een heel groot begijnhof. Schattige woninkjes (mooi gerestaureerd ook) en overal straatjes van kinderhoofdjes. En omdat er geen auto’s mogen rijden was het ook heel fijn om er te wandelen. En het mooiste is ook nog dat het een studentenwijk is. Natuurlijk wel voor de wat welgesteldere studenten, maar toch. Ik zou het niet erg vinden om daar in een studentenhuis te wonen!

Na Leuven vervolgden we onze reis naar Brussel. Daar zouden we 2 nachten verblijven in een leuk hotel midden in het centrum, namelijk op minuten loopafstand van de grote markt.

Na een vermoeiende dag was het dan tijd om gezamenlijk te gaan eten in de gezellige binnenstad van Brussel. Overal gezellige straatjes met restaurants…..echt alleen maar restaurants. En overal probeerden ze ons natuurlijk naar binnen te praten. Zo’n grote groep zagen ze natuurlijk wel zitten, maar helaas voor hun we hadden al een restaurant besproken.

In dit restaurant kregen we onder andere een typisch Belgisch gerecht, namelijk Waterzooi. Ik had het zelf nog nooit gegeten en kon me er alleen maar een heel smerige voorstelling bij maken. Maar in de praktijk was het gelukkig erg lekker. Het is namelijk een kwartel met een lekkere saus, die zo dun qua substantie was dat het meer een soep was. Vandaar ook de naam, waterzooi.

En als toetje hadden we natuurlijk een Belgische wafel met slagroom! Die kon er gelukkig nog in, want de wafel van ’s middags was door de wandeling al verdwenen.

Tijdens het diner was ook de uitreiking van de competitieprijzen. Dit ging traditioneel gepaard met Rob H. die elke man die een prijs had gewonnen een flinke pakkerd probeerde te geven

De tweede dag

Na een nacht bijgeslapen te hebben en een goed ontbijt konden we weer aan de slag. Over het ontbijt moet ik trouwens nog wel even zeggen dat het een gevecht was om de eieren. Ze hadden daar namelijk een soort van kookstelletje waar je je ei in kon doen. Maar natuurlijk, het was te verwachten, was vervolgens als je 8 minuten later ging kijken je ei weg. En wat deed je dan…natuurlijk, dan pakte je het ei van een ander. Ach, zo blijft het systeem in stand.

Voor de tweede dag stond een rondrit met de bus door Brussel gepland. Op die manier konden we op een rustige manier, en met veel overzicht, Brussel beleven. Maar wat me toch het meeste aan de rondrit bij is gebleven is de gids die mee was. Het was namelijk een Belgische gids die met het verkeerde been uit bed was gestapt. Na een opmerking van onze “eigen” chauffeuse over een Belgische chauffeur die plotseling op zijn rem ging staan (“Natuurlijk, een Belg!”) ging onze gids helemaal door het lint en dreigde de bus uit te stappen. Na een verzoeningspoging (Rob rende naar voren om de gids een dikke ZOEN te geven) bleef hij echter aan boord.

Een van de vele bezienswaardigheden die we hebben gezien is er een waar veel van ons geld naar toe gesluisd wordt, namelijk het gebouw van de EC. Na de busrondrit kregen we ook een rondwandeling door Brussel waarbij we onder andere een prachtige winkelgalerij bezochten, met daarin onder andere de oudste chocolaterie van Brussel.

Ook Manneke pis kon natuurlijk niet ontbreken als een van de highlights van de wandeling en zorgde voor veel oponthoud bij de leden…iedereen wilde natuurlijk een foto maken.

En natuurlijk ook het Atomium

Vervolgens vertrokken naar een onderdeel van de reis waar ik toch wel het meest naar uit keek, en wat ook het meeste indruk op mij gemaakt heeft, namelijk Waterloo. Waterloo is een plek en een historische gebeurtenis die me toch altijd wel geboeid heeft. Niet dat ik er veel over gelezen heb, maar het is zo’n belangrijke historische gebeurtenis dat iedereen het wel kent. En hoe het daar gepresenteerd werd was ook wel heel erg leuk en interessant. We gingen, na in de buurt geluncht te hebben, met zijn allen in een treinauto’tje het terrein van de slag van Waterloo over gereden. Overigens was ook hier weer Bert van Houten op tijd!

De rondrit was heel indrukwekkend. Samen met de uitleg, muziek en geluiden kreeg je een heel duidelijk beeld van wat de soldaten hebben meegemaakt destijds. In één woord, verschrikkelijk. Wat moet dat vreselijk zijn geweest destijds. En wat ook zo bizar was, was hoe dichtbij de troepen van aan de ene kant de Fransen en aan de andere kant de Engelsen, Pruisen en Nederlanders bij elkaar zaten. Ze konden elkaar zo zien. Heel anders dan tegenwoordig.

Een ander uitje in het gebied van Waterloo was een beklimming van een hoge heuvel met daarop de Leeuw van Oranje als nagedachtenis aan de soldaten die gesneuveld zijn tijdens de slag bij Waterloo. Je had boven een prachtig uitzicht op het slagveld.

’s Avonds was de knaller van het slotfeest wat avondprogramma betreft. We dineerden namelijk in een kelderrestaurant aan de grote markt, in Cave du Roy waar er naast het eten ook muzikaal entertainment was. Dit in de vorm van een Belg die voorbaat al een flinke slok op leek te hebben, met in zijn handen een accordeon en die het nodig vond om te zingen. Maar het leuke was, en het was wel te verwachten, hoe meer drank mensen op hadden, hoe beter de beste man leek te gaan zingen…of zou het aan ons hebben gelegen. Peter Smith heeft in ieder geval erg genoten….maar volgens mij werd de zanger Peter wel zat. Want Peter stond op een gegeven moment gemiddeld 50 keer per minuut op tijdens het lied, en werd elke keer ook weer met zachte dwang op zijn stoel geplaatst door de zanger. Een erg komisch toneelstukje! Het enige wat jammer was aan de avond, was de prijs van het water. Achteraf natuurlijk.

Hoe we uiteindelijk in het hotel zijn gekomen weet ik niet meer, maar het is gelukt!

De derde dag

Op de derde dag vertrokken we weer richting Nederland, maar we stopten eerst in Antwerpen. Wat een mooie stad blijft dat toch. En dat onder andere door de prachtige tentoonstelling die we bezochten in het diamantmuseum. De tijdelijke tentoonstelling die ze hadden heette Diamond Divas en behelste allerlei sieraden die gedragen zijn door beroemdheden als Madonna, Grace Kelly, etcetera. Echt prachtig, en wat een geld lag daar. We werden dan ook eerst streng gecontroleerd voordat we naar binnen mochten. Hierna konden we op eigen gelegenheid Antwerpen ontdekken. Ondanks dat ik niet zo heel lang geleden nog in Antwerpen was geweest blijft het een leuke stad om in rond te dwalen. Een aanrader voor wie er nog niet is geweest.

Het slotfeest werd uiteindelijk afgesloten met een diner in Haarzuilens. Bekend terrein, want het slotfeest van het 25 jarig jubileum werd hier ook al afgesloten.

Het was een heel erg geslaagd slotfeest die ook nog eens heel erg mooi werd afgesloten doordat Nel ons op stond te wachten bij CCA Noord. Maar ze stond daar natuurlijk in de eerste plaats om haar mannetje, Jan, op te wachten. Het was mooi om te zien hoe erg ze elkaar gemist hadden. Echte liefde!!!

Ik wil iedereen bedanken voor het supergezellige weekend en veel plezier wensen voor het volgende seizoen!

Wouter Mooi